Artykuł w kategorii:
Data publikacji: 2022-04-26
In vitro a przygotowania
Mija rok starań o ciążę, ale wciąż się nie udaje. Co wtedy?
To moment, w którym warto wspomóc te starania. Zaczynamy od wnikliwej diagnostyki, żeby określić gdzie może tkwić problem. Trzeba sobie wyraźnie powiedzieć, że jeśli dotąd nie wyszło z ciążą, to istnieje duże ryzyko, że dalsze czekanie nic nie da. Mało tego, z biegiem czasu, im para jest starsza, tym o ciążę trudniej. Po 35 roku życia płodność kobiety zaczyna wyraźnie spadać, musimy to uwzględnić w swoich planach.
Zabieg in vitro a ciąża. Zdjęcie autorstwa Daniel Reche z Pexels
Jeżeli w tym czasie staramy się o dziecko i po roku regularnego współżycia bez zabezpieczania się nie ma ciąży, trzeba zacząć działać. Nie warto czekać dwa – trzy lata, licząc, że może się uda, bo tracimy coś co jest najcenniejsze: czas na terapię, która podjęta w późniejszym czasie, może nie przynieść żadnych efektów.
Od czego zacząć procedurę in vitro?
Najlepiej zgłosić się do kliniki leczenia niepłodności w celu dokonania dokładnych badań: obserwacji przebiegu cyklu, oceny rezerwy jajnikowej, czyli określenia ilości komórek jajowych zdolnych do rozrodu, oceny parametrów nasienia. To elementy, które decydują o płodności i wyborze odpowiedniej terapii. Jednym z istotniejszych jest badanie drożności jajowodów, od wyniku badani zależy dalszy sposób leczenia. Jeżeli jajowody są niedrożne jedyną skuteczną metodą prowadzącą do ciąży jest zabieg in vitro. Jeśli jajowody są drożne, a także przy zmniejszonej liczbie lub słabej jakości plemników, efektywną metodą może okazać się zastosowanie inseminacji. To zabieg prostszy polegający na umieszczeniu w macicy koncentratu plemników, które wcześniej zostały wyselekcjonowane i odpowiednio przygotowane w warunkach laboratoryjnych. To dość prosta, ale efektywna procedura, stwarzająca większe szanse na naturalne zajście w ciążę.
A jak jest z in vitro? Czy to już duża ingerencja?
Zabieg in vitro a ciąża. Zdjęcie autorstwa Jonathan Borba x Pexels.
Procedura in vitro tak naprawdę zastępuje zwykły proces zapłodnienia i wczesnych faz rozwoju zarodka tylko w warunkach laboratoryjnych. Polega bowiem na połączeniu przez embriologa plemnika z komórką jajową, obserwacji wczesnych faz rozwoju zarodka i podaniu go do jamy macicy. Najczęściej na określonym etapie rozwoju: trzydniowej moruli lub pięciodniowej blastocysty. Umieszcza się je w macicy, tak aby mogły się zagnieździć i dalej rozwijać, już w postaci ciąży. Ten krótki etap, wykonywany w laboratorium, daje szansę na wybranie tego najlepszego zarodka, o największej biologicznej sile rozwoju. Musimy pamiętać o tym, że gdy dochodzi do ciąży w sposób naturalny duża część zarodków, bo nawet około 40 – 60 proc., ulega zanikowi. Taka jest fizjologia, po prostu na pewnym etapie zarodki przestają się rozwijać, tylko nie mamy o tym pojęcia. A podczas procedury in vitro wszystko obserwujemy i wybieramy te najlepsze zarodki, dlatego skuteczność tak technicznie zaawansowanych metod leczenia niepłodności sięga nawet 45 proc., a u młodych pacjentek może to być nawet powyżej 50 proc. To bardzo dużo.
Czy na tym etapie procedury in vitro następuje jakieś wspomaganie farmakologiczne?
Tak, na początku musimy „popędzać” organizm, żeby wyprodukował większą ilość komórek jajowych. W tym celu podaje się gonadotropiny – czyli hormony stymulujące jajniki w postaci iniekcji. Stosujemy pewien schemat leczenia, by nadmiernie nie wystymulować jajników a jednocześnie dbając, aby dojrzało więcej komórek jajowych. Dzięki temu powstaje większa liczba zarodków, co daje szansę na wyhodowanie tego biologicznie najmocniejszego.
Czy po uzyskaniu zarodka i podaniu go do macicy dalej konieczne jest wspomaganie farmakologiczne przy procedurze in vitro?
Suplementacja hormonalna, z racji tego, że to sytuacja trochę sztuczna, wymaga podawania hormonów także w początkowym etapie ciąży, ale nie dłużej niż do 12 do 16 tygodnia jej trwania. Łożysko, które powstanie później w dalszej ciąży produkuje wystarczającą ilość hormonów – progesteronu i estrogenów, aby ją utrzymać i by mogła się prawidłowo rozwijać.
Dlatego później najczęściej taka suplementacja hormonami nie jest już potrzebna.
Zabieg in vitro a ciąża. Zdjęcie autorstwa Melika Benli x Pexels.
Jeśli zarodek się zagnieździ i ciąża rozwija się prawidłowo, nie ma żadnych różnic między przebiegiem ciąży naturalnej i tą, do której doszło na skutek in vitro.
Czy taka ingerencja hormonalna pozostawia jakiś ślad w organizmie kobiety? Może powodować jakieś komplikacje zdrowotne przy in vitro?
Do tej pory nie wykazano, aby nawet licznie prowadzone stymulacje hormonalne w ramach procedury in vitro pozostawiały jakiekolwiek ślady na zdrowiu kobiety. Tak naprawdę, choć zapłodnienie in vitro to oczywiście procedura technicznie skomplikowana i nieco różniąca się od „zwyczajnego” zajścia w ciążę, to jednak wciąż mieści się w granicach fizjologii. Zmiana samopoczucia dotyczy tylko czasu stymulowania jajników do nadmiernej aktywności i krótkiego okresu po punkcji, a potem wszystko wraca do normy. Na taki niewielki „koszt” bez problemu godzą się pacjentki. Nie przekłada się on ani na zwiększone ryzyko zachorowania na jakąkolwiek chorobę, ani na wcześniejszą menopauzę, co wykazały liczne badania. Najczęściej długo wyczekiwana ciąża pozwala szybko zapomnieć o trudach terapii.
Zapoznaj się z naszymi pozostałymi artykułami na naszym https://zdrowa-ona.pl/
„Zdrowa Ona” to portal dla kobiet stworzony przez firmę Gedeon Richter, która od lat angażuje się w działania mające na celu zwiększanie świadomości na temat kobiecego zdrowia oraz poprawy jakości ich życia. Portal o zdrowiu to przede wszystkim przystępnie podana wiedza medyczna i porady dotyczące dbania o kobiece zdrowie. Kontent zbudowany jest w oparciu o rzetelne artykuły z obszaru m.in. ginekologii (antykoncepcja, ciąża, mięśniaki macicy), kardiologii (nadciśnienie) czy psychiatrii (schizofrenia).
Słowa kluczowe: zabieg in vitro, in vitro, bezpieczeństwo zabiegu in vitro, stymulacje hormonalne, ciąża, zdrowa ona, portal dla kobiet.